Dla przypomnienia
(Może się przyda)
Świadectwo na spotkaniu modlitewnym
Świadectwo jest opowiadaniem o działaniu Boga. Jego celem jest oddanie Bogu chwały oraz budowanie wiary u słuchaczy. Mówiąc świadectwo, ewangelizujesz.
Dobre świadectwo ma cztery części
- Początek (jak było)
- Krótkie dynamiczne rozwinięcie (spotkanie z Jezusem)
- Czytelny i prosty punkt kulminacyjny (życie po przemianie, sytuacja po spotkaniu z Jezusem)
- Zachęcające zakończenie
Cechy świadectwa: RKC
- Radosne – nie chodzi o radość z braku problemów, ale o „radość w Panu, która jest naszą ostoją” (Ne 8,10).
- Krótkie – od 3 do 5 minut.
- Chrystocentryczne – w centrum jest Jezus, a nie osoba głosząca świadectwo.
Warunki dobrego świadectwa
- Raduj się, kiedy świadczysz.
- Mów o tym, co najważniejsze (daty, godziny, chronologia mogą wystąpić, jeśli są istotne dla ukazania sposobu Bożego działania).
- Unikaj przymiotników, przenośni, przesadnych porównań.
- Używaj prostych słów.
- Unikaj niejasnych terminów, które mogą być źle zrozumiane.
- Bądź sobą, w sposób naturalny włącz całe ciało w to, co mówisz (mimika twarzy, głos, gestykulacja).
- Mów w pierwszej osobie – „ja”, unikaj określenia „człowiek”.
- Nie szukaj swojej chwały – nie koncentruj słuchaczy na sobie.
- Zasygnalizuj, ale nie trać czasu na wyjaśnienia jaki jesteś niegodny, nieśmiały, zdenerwowany itp.
- Nie moralizuj, nie nauczaj, nie roztrząsaj zagadnień teologicznych (świadectwo to nie wykład).
- Nie mów o cudzych słabościach, grzechach. Mów o sobie, ale z rozwagą w ujawnianiu swojego grzechu i kwestiach zbyt intymnych.
- Nie wzruszaj się mocniej niż twoi słuchacze.
- Jeśli jesteś rozbity, zniewolony grzechem, nie składaj świadectwa.
- Nie mów świadectwa negatywnego, świadectwo powinno umacniać wiarę.
- Strzeż się fałszywej pokory – nie ukrywaj tego co Bóg uczynił.
POWODZENIA!